اثر پیوند پرده آمنیون در بیماران مبتلا به آنتروپیون سیکاتریسی شدید پلک فوقانی

هدف: بررسی آثار پیوند پرده آمنیون، در پلک فوقانی بیماران مبتلا به آنتروپیون سیکاتریسی شدید. روش بررسی: این تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی، بر روی 22 بیمار مبتلا به آنتروپیون سیکاتریسی شدید دوطرفه پلک فوقانی انجام گردید. مداخلات صورت گرفته شامل عمل جداسازی لاملاهای قدامی و خلفی همراه با قراردادن پرده آمنیون (AM) بر روی ناحیه تارس پلک فوقانی بیمار و عمل مشابه بدون استفاده از پرده آمنیون بر روی پلک دیگر همان بیمار بود. نتایج و عوارض هر دوطرف، قبل، روز بعد، هفته اول، هفته دوم، ماه اول و ماه سوم پس از جراحی ثبت و مقایسه گردید. زمان آخرین پی‌گیری از 4 تا 21 ماه و به طور متوسط 17/6±89/9 ماه بود. یافته‌ها: تعداد 22 بیمار شامل 13 زن و 9 مرد با میانگین سنی 58/8±54/71 سال (55 تا 84 سال) وارد مطالعه شدند. آنتروپیون سیکاتریسی در 18 بیمار به علت  تراخم مزمن (8/81 درصد) و در 4 بیمار (2/18 درصد) بدون علت مشخص ایجاد گردیده بود. در هفته دوم پس از عمل جراحی، چشم‌های دارای AM کم‌تر از گروه کنترل، توسط فلورسین رنگ گرفتند (016/0P=). هم‌چنین در انتهای ماه اول محل عمل در همه چشم‌ها در هر دو گروه به صورت کامل اپی‌تلیالیزه شده بود. از نظر عود تریکیازیس، بین دو گروه مورد بررسی، تفاوت معنی‌دار آماری مشاهده نشد (1P=). در آخرین پی‌گیری تعداد مژه‌های در تماس با گلوب، در گروه AM  به صورت معنی‌دار کم‌تر بود (042/0P=). در بررسی صورت‌گرفته مشخص گردید تفاوت معنی‌داری در چروکیدگی و بازگشت رنگ طبیعی تارس بین دو گروه مورد مطالعه وجود ندارد. میزان بروز خون‌ریزی زیر پیوند، در هفته اول 3 مورد بود که در انتهای ماه اول، همه موارد بهبود یافتند. نتیجه‌‌گیری: به نظر می‌رسد با توجه به افزایش سرعت اپی‌تلیالیزاسیون مجدد در مواردی که از پیوند پرده آمنیون استفاده می‌شود، بهتر است در اعمال جراحی آنتروپیون که لاملاهای قدامی و خلفی از هم جدا می‌گردند، ناحیه تارس با این پیوند پوشانده شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 4: 412-406